Η ενδοφθάλμια πίεση είναι η πίεση που ασκείται στους ιστούς που υπάρχουν στο εσωτερικό των ματιών μας και εξαρτάται από το ρυθμό παραγωγής και παροχέτευσης του υδατοειδούς υγρού (υγρό που καταλαμβάνει το εσωτερικό του ματιού).Σημαντικές αυξομειώσεις στην ενδοφθάλμια πίεση οι οποίες επιμένουν και δεν ρυθμίζονται μπορεί να έχουν σοβαρή επίπτωση στην υγεία των ματιών μας.Η αύξηση της ενδοφθαλμίου πιέσεως που ξεπερνά το ανώτερο φυσιολογικό όριο (21mmHg), ονομάζεται οφθαλμική υπερτονία. Η οφθαλμική υπερτονία είναι ο κύριος παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση γλαυκώματος.Με τον όρο γλαύκωμα περιγράφεται μια ομάδα οφθαλμολογικών παθήσεων που εκδηλώνονται με αύξηση της ενδοφθαλμίου πιέσεως η οποία προκαλεί προοδευτικά βλάβη στο οπτικό νεύρο.Το οπτικό νεύρο μοιάζει με ένα τηλεφωνικό δίκτυο. Αποτελείται από 1,2 εκατ. λεπτές ίνες και μεταφέρει τις εικόνες που κοιτούν τα μάτια μας στον εγκέφαλο . Όταν το νεύρο προσβάλλεται σιγά σιγά από την αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση τότε δημιουργούνται τυφλές νησίδες (κενά) στην εικόνα που λαμβάνει ο εγκέφαλος καθότι παύουν να λειτουργούν όλο και περισσότερες νευρικές ίνες που «καλωδιώνουν» διαφορετικά σημεία στο πεδίο της οράσεως.
Το γλαύκωμα αποτελεί μια σιωπηλή απειλή για τα μάτια μας. Είναι μία από τις πιο συχνές αιτίες τύφλωσης παγκοσμίως και αν και κάθε άνθρωπος μπορεί να προσβληθεί από αυτό, οι πιθανότητες αυξάνονται σε σχέση με διάφορους παράγοντες όπως η εθνικότητα, η ηλικία, η κληρονομικότητα, η μυωπία κ.ά. Τις περισσότερες φορές εκδηλώνεται με ελάχιστα συμπτώματα τα οποία μπορούν να περάσουν απαρατήρητα μέχρις ότου η οπτική λειτουργία περιοριστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και με μη αναστρέψιμες βλάβες. Η πιο συχνή μορφή γλαυκώματος (90% περίπου των ασθενών με γλαύκωμα) είναι το γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας ενώ λιγότερο συχνό είναι το γλαύκωμα κλειστής γωνίας. Η γωνία είναι ο ανατομικός χώρος που βρίσκεται ανάμεσα στην ίριδα και τον κερατοειδή χιτώνα του ματιού (τον υπερκείμενο διάφανο ιστό που είναι ορατός εξωτερικά) και είναι πολύ σημαντική για την παθοφυσιολογία του γλαυκώματος διότι είναι το σημείο από όπου το υδατοειδές υγρό παροχετεύεται από τα μάτια. Στο γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας η δομή αυτή υπολειτουργεί ενώ στο γλαύκωμα κλειστής γωνίας δεν είναι προσβάσιμη. Άρα υπάρχει ανατομικό και όχι λειτουργικό κώλυμα. Η συχνότητα εμφάνισης, η νοσηρότητα και η ανεπαίσθητη συμπτωματολογία που μπορεί να έχει το γλαύκωμα είναι από τους κύριους λόγους που καθένας από εμάς πρέπει να υποβάλλεται σε τακτικό οφθαλμολογικό έλεγχο. Η μέτρηση της ενδοφθαλμίου πιέσεως (τονομέτρηση), η εξέταση της γωνίας του ματιού (γωνιοσκοπία), η επισκόπηση του οπτικού νεύρου, και η μέτρηση του πάχους του κερατοειδούς (παχυμετρία) σε συνδυασμό με τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού προκειμένου να εντοπιστούν επιπρόσθετοι προδιαθεσιακοί παράγοντες για την εμφάνιση γλαυκώματος οδηγούν στην άμεση διάγνωση αλλά και στην αναγνώριση των ατόμων που είναι ύποπτα για γλαύκωμα (σε πρώιμο στάδιο) καθώς και των περιπτώσεων που πάσχουν από γλαύκωμα φυσιολογικής πίεσης (πρόκειται για μια ομάδα ασθενών η οποία παρουσιάζει γλαυκωματικές βλάβες στο οπτικό νεύρο απουσία αυξημένης ενδοφθάλμιας πίεσης). Για τη σωστή παρακολούθηση και επιλογή θεραπείας αλλά και για την επιβεβαίωση της διάγνωσης, είναι απαραίτητες και παρακλινικές εξετάσεις όπως η εξέταση του οπτικού πεδίου (περιμετρία), η μέτρηση του πάχους των περιθηλαίων νευρικών ινών (GDX,OCT) και η απεικόνιση του οπτικού νεύρου (HRT, OCT, φωτογράφηση οπτικού νεύρου) οι οποίες καταγράφουν τις δομικές αλλοιώσεις και τη λειτουργική έκπτωση του οπτικού νεύρου σε βάθος χρόνου.